Humor nga Tefa

Shtjefën Palushi (Tefa) bashkë me Paulin Selimin janë dy krijues te njohur të humorit shkodran. Tefa i shkurtër e i shtrembërt, ndërsa Paulini i gjatë e i hollë...

Futu për vrimë të celësit...
Tefa e Paulini si bashkëkrijues humori, shkonin natyrisht e i bënin vizita njëri-tjetrit në raste të ndryshme. Një ditë, Paulini e thirr Tefën në telefon, dhe i thotë se do kalonte andej.
- Po mirë hajde - ia kthen Tefa. Pas disa minutash, bie zilja e derës së shtëpisë së Tefës...
- Kush ashtë? - dëgjohet një zë nga brenda.
- Jam unë Paulini...
- Po mirë, futu për plasë të derës... - ia kthen nga brenda Tefa.
--
Pas disa ditësh, i njëjti rit përsëritet, por në kahje të kundërt. Tefa niset e shkon tek shtëpia e Paulinit dhe i bie ziles.
- Kush ashtë? - i thotë Paulini.
- Tefa, Tefa, po hape derën...
- Futu për vrimë të celësit... - ia kthen Paulini.

Tefa shkel kufirin...
Pasi ishte mërzitë me komunizmin në Shqipëri, Tefës i shkrep mendja e vendos të arratiset nga Shqipëria. Ai niset e shkon në kufi nga Zogajt, dhe don të arratiset për në Mal të Zi. Por syri vigjilent i kufitarëve të kohës së xhaxhit, e pikas këtë shtrembaluq, që po i afrohet kufirit. E rrethojnë ushtarët dhe si rezultat e kapin dhe kur e shohin se ishte Tefa, e marrin dhe e vënë në një makinë për në Shkodër. Kur mbërrijnë në Shkodër, policët i thonë Tefës:
- Tefë, a ke dashtë me thy kufinin a?...
- Jo more, - ua kthen Tefa, - po kisha mbetë në rrugë e nuk dijsha si me u kthy në Shkodër. Atëherë thashë, ma mirë po i afrohem kufinit, se ushtarët kanë me më kapë, e kanë me më pru me makinë në Shkodër...

* * *

Fajin e ka Shtjefni...
Për të gjitha të këqijat që ngjasshin në nji familje mjaft të pasun në Shkodër, faji i mbetej shërbëtorit plak, Shtjefnit.
Thehet gypi i kanilit(1) - "Shtjefni"; merrte shkrumë darka - "Shtjefni"; nuk piqej buka në furrë - "Shtjefni"!
Nji natë vonë, Shtjefni shef se nusja e madhe nep e merr nëpër shtëpi dhe e pyet me kujdes:
- Shka asht, mori bijë, gjithë ky trazim?
- Kurrgja, more Shtjefën, kurrgja.
- Po ti fol, moj!
- Nuses së vogël i leu nji djalë!
- Mooos, pash zotin!
- Pse?!
- Tesh po thonë se "fajin e ka Shtjefni"!(2)
---
1) kandil; llambë
2) Shërbëtori plak gjen rastin të thumboje zotërinjtë, që për cdo gjë fajin ia hidhnin atij.
[ marrë nga Lezha.net ]

* * *

Nga ’karadyzeni’ në ’karitas’
Mësimi i letërsisë pritej me padurim të fillonte.
Profesor Toma e bën më tërheqës duke përdorur humorin Shkodran me mjeshtërinë e bejtexhinjve.
- Sot, kena me fol për historin e letersis Shkodrane prej shekujsh.
Filloi Pr. Toma duke shqiptuar një ‘o’ pak a shumë si ‘a’ dhe duke hequr ‘ë’ nga fundi i fjalëve.
- Na e dina se kena pas t’huej mrend, e s’na kan lan me zhvillue letersin ton.
Ndërhyri një student nga fundi i auditorit duke hequr ‘e’-në kur vinte pas ‘u’-së, dhe vazhdoi:
- Ç’a na kan lan ata neve me ba?
- Taman, njikjo qi tha Osoja asht pytje me vend. Për ket due me kallxue.
Pr. Toma, u drejtua mbi podiumin ku kishte hapur edhe këmbët që të siguronte bazament sa më të qëndrushëm. Fytyra mori një pamje mjaft serioze. Tema ishte shumë e rëndësishme.
- Turqit erdhen n’vendin ton me KARADYZEN. Pas 500 vjetesh ata u largun tuj marr DYZENIN.
U mendua pakëz, duke u munduar të linte pas atë histori të shkuar një shekull më parë.
- Po, na erdhi rusi me nji KARANDASH, qi na ka ndryshue krejt stilin e letersis ton. Kjo letersi e huej na majti deri n’fund t’shekullit t’kaluem. E ata shkuen tuj marr me vete DASHIN.
Studentën nuk po flisnin. Mendonin ku do të qëllojë Pr. Toma.
- Tash na kan ardh evropiant me KARITAS. Dihet se kur kan me u largu t’a po na marrin TASIN. Poplli yn tash ka nevoj per njat tas.
Ishte përsëri i njëjti student që u tregua i paduruar dhe ndërhyri përsëri:
- Po mir, zotni Toma, Ç’a ka me na met neve?
- Ju jeni aq t’meçem sa me kuptue ç’a ka me na met ne, prap si ma par.
* * *

DASH
Solucioni larës i mirënjohur DASH pati jehonë deri në vendet arabe. Përse nuk njihet në Kinë apo Japoni? Këtë do ta kuptoni nga ngjarja e mëposhtëme:
Në Itali bëhet rreklamë e fuqishme e këtij larësi me emër shqipëtar. Me siguri është marrë nga leshi i bardhë i dashit. Që të mos largohemi nga tregimi, në rreklama shikojmë fotografi me pëlhura të ndotura të cilat kur lahen me larsa të ndryshme nuk marrin atë pastërti dhe shkëlqim që u jep DASH-i. Pra, nga e majta në të djathtë dallohet efekti i këtij larësi të përsosur.
Liçensa u ble nga një kompani shumë e njohur arabe dhe u bë ndërtimi i fabrikës dhe doli prodhimi i parë i larësit. U gjend edhe një arab që dinte Italishten përkryer. U bë edhe përkthimi i saktë i diçiturave që shoqëronin fotot e famshme. Televizori, gazetat, revistat si dhe parrulla me sipërfaqe gjiganteske që mbuluan ndërtesat e qyteteve, bënë një prezantim që nuk shkulej lehtë nga mendjet e arabëve.
Rezultati: as edhe një kuti me larës nuk u shit! Falimentim i firmës!
Faji doli nga përkthimi i diçiturës të cilës ju dha drejtimi nga e djathta në të majtë dhe nuk përkonte me fotografinë. (Shkodra)